ختنه

بيست ونهم مهر (بيست و يکم اکتبر)
بيست و يکم مهر ناف پارسا کوچولو افتاد، پريشب (بيست و هفتم) آقا پارسا رو برديم براي ختنه کردن، پس از استفاده از ژل و اسپري بيحسي دکتر همه رو از اتاق بيرون کرد و به اتفاق پرستارش حلقه رو کار گذاشت. خيلي ناراحت کننده بود، پارسا تا اون موقع به اون شدت گريه نکرده بود. مامان پارسا پس از ورود به اتاق گوله گوله اشک ميريخت. دکتر ظاهرا از اين صحنه خيلي متعجب شده بود و ميگفت چرا گريه ميکني؟ شايد هم ميخواست دلگرمي بده چون با اين همه ختنه اي که انجام ميده بايد حتما با اين صحنه ها بارها مواجه شده باشه. آقا، تازه اون شب من فهميدم که ماماني چه علاقه بي حصري به پارسا داره، جمله هايي که تو قربون صدقه هاش به کار ميبرد خيلي جالب و بينظير بود. بعدا اين حرفها کلي سوژه شد و خودش هم کلي به اونها خنديد.
پارسا تو اون دقايق خيلي بي تابي کرد، اون شب هم يک کم ناراحت بود ولي از فرداش ديگه مشکلي در اين رابطه نداشت. اميدوارم همه چيز به خوبي پيش بره، دکتر گفته تا يکشنبه حلقه بايد بيفته، در غير اينصورت دوباره بايد ببريمش پيش دکتر.

اين عاليجناب کوچولوي شيرين خيلي هم شکمو تشريف دارن. شيرش رو کامل ميخوره و ديگه جا نداره با اينحال باز هم ميخواد بخوره، و معلومه از اينکه جا نداره ناراحت ميشه و نق ميزنه! شبها هم هر يکي دو ساعت بيدار مييشه و شير ميخواد.

بيست و دوم مهر

بيست و سوم مهر